6lib.ru - Электронная Библиотека
Название книги: Сьцяна (на белорусском языке)
Автор(ы): Янович Сократ
Жанр: Проза
Адрес книги: http://www.6lib.ru/books/s_cana_na_belorusskom_azike_-9995.html
6lib.ru – Электронная Библиотека
Название книги: Сьцяна (на белорусском языке)
Автор(ы): Янович Сократ
Жанр: Проза
Адрес книги: http://www.6lib.ru/9995-s_cana_na_belorusskom_azike_.html
-
Янович Сократ
Сьцяна (на белорусском языке)
Сакрат Яновiч
Сьцяна
Раман
У нашым калодзежы, у Каралёўшчыне, калiсьцi
злавiлi дзiўнага шчупака – амаль бяз тулава ды
зь вялiзнай галавою. Ён, вiдаць, рос у голадзе…
(З успамiнаў Мацi)
1
Сьцяпан Сумленевiч глядзеў у вакно.
Выпаў першы сьнег, i было сьветла, добра. Невысока кружылася птушка, голуб. Беляхцелi пярэстыя дахi складаў, пабудаваных на пустэчы, на якой, як казалi старыя людзi, знаходзiлiся могiлкi. На панадворку блiзкага будынку зграя дзяцей бiлася сьнежкамi й адтуль, час ад часу, даляталi вывiскi радасьцi.
Сумленевiч, заклаўшы рукi за сьпiну, прайшоўся па пакоi, абмiнаючы вялiзны пiсьмовы стол, крэслы. Гэты сьнег доўга не паляжыць, мiжвольна думаў ён. Яшчэ – зарана. Будзе тапелiца, балота на тратуары. Стане iмгла, ад якой сонна й невыносна абыякава…
Ё
Название книги: Сьцяна (на белорусском языке)
Автор(ы): Янович Сократ
Жанр: Проза
Адрес книги: http://www.6lib.ru/books/s_cana_na_belorusskom_azike_-9995.html
6lib.ru – Электронная Библиотека
Название книги: Сьцяна (на белорусском языке)
Автор(ы): Янович Сократ
Жанр: Проза
Адрес книги: http://www.6lib.ru/9995-s_cana_na_belorusskom_azike_.html
-
Янович Сократ
Сьцяна (на белорусском языке)
Сакрат Яновiч
Сьцяна
Раман
У нашым калодзежы, у Каралёўшчыне, калiсьцi
злавiлi дзiўнага шчупака – амаль бяз тулава ды
зь вялiзнай галавою. Ён, вiдаць, рос у голадзе…
(З успамiнаў Мацi)
1
Сьцяпан Сумленевiч глядзеў у вакно.
Выпаў першы сьнег, i было сьветла, добра. Невысока кружылася птушка, голуб. Беляхцелi пярэстыя дахi складаў, пабудаваных на пустэчы, на якой, як казалi старыя людзi, знаходзiлiся могiлкi. На панадворку блiзкага будынку зграя дзяцей бiлася сьнежкамi й адтуль, час ад часу, даляталi вывiскi радасьцi.
Сумленевiч, заклаўшы рукi за сьпiну, прайшоўся па пакоi, абмiнаючы вялiзны пiсьмовы стол, крэслы. Гэты сьнег доўга не паляжыць, мiжвольна думаў ён. Яшчэ – зарана. Будзе тапелiца, балота на тратуары. Стане iмгла, ад якой сонна й невыносна абыякава…
Ё
Навигация с клавиатуры: следующая страница -
или ,
предыдущая -