6lib.ru - Электронная Библиотека
Название книги: Los Powtórzony (powieść)
Автор(ы): Janusz Wiśniewski
Жанр: Современная проза
Адрес книги: http://www.6lib.ru/books/Los-Powt_rzony-_powie_-157894.html
Los musi nad nami odnieść zwycięstwo, jeśli my saminie wywalczymy całkowitego zwycięstwa nad losem.Lucius Annacus Seneka Młodszy, „Dialogi”– Bo Marcinowa zawsze robiła coś w poprzek. Nawet po śmierci. – Staruszka w haftowanej chuście na głowie zaśmiała się głośno, sięgając po kieliszek.Wypiła do dna i postawiła kieliszek przed swoje talerze, obok szklanki w metalowym koszyczku, by wszyscy zauważyli, że jest pusty. Po chwili zwróciła się do Marcina siedzącego naprzeciwko niej przy dużym owalnym drewnianym stole:– Nalejesz mi jeszcze jednego? Bo mi tak smutno jest.Wstał natychmiast z miejsca i podszedł z butelką wódki w jednej ręce i własnym kieliszkiem w drugiej.– Pewnie, pani Siekierkowa, pewnie, że naleję.Nalał staruszce i sobie, podał jej kieliszek do ręki. Spojrzała na niego zamyślona i powiedziała:– Samżeś teraz został, Marcinku, sam jak ten palec.Stara Siekierkowa…Nikt nie nazywał jej inaczej. Sama też tak się czasami przedstawiała. Niektórzy we wsi twierdzili nawet, że „Sieki
Название книги: Los Powtórzony (powieść)
Автор(ы): Janusz Wiśniewski
Жанр: Современная проза
Адрес книги: http://www.6lib.ru/books/Los-Powt_rzony-_powie_-157894.html
Los musi nad nami odnieść zwycięstwo, jeśli my saminie wywalczymy całkowitego zwycięstwa nad losem.Lucius Annacus Seneka Młodszy, „Dialogi”– Bo Marcinowa zawsze robiła coś w poprzek. Nawet po śmierci. – Staruszka w haftowanej chuście na głowie zaśmiała się głośno, sięgając po kieliszek.Wypiła do dna i postawiła kieliszek przed swoje talerze, obok szklanki w metalowym koszyczku, by wszyscy zauważyli, że jest pusty. Po chwili zwróciła się do Marcina siedzącego naprzeciwko niej przy dużym owalnym drewnianym stole:– Nalejesz mi jeszcze jednego? Bo mi tak smutno jest.Wstał natychmiast z miejsca i podszedł z butelką wódki w jednej ręce i własnym kieliszkiem w drugiej.– Pewnie, pani Siekierkowa, pewnie, że naleję.Nalał staruszce i sobie, podał jej kieliszek do ręki. Spojrzała na niego zamyślona i powiedziała:– Samżeś teraz został, Marcinku, sam jak ten palec.Stara Siekierkowa…Nikt nie nazywał jej inaczej. Sama też tak się czasami przedstawiała. Niektórzy we wsi twierdzili nawet, że „Sieki
Навигация с клавиатуры: следующая страница - или ,
предыдущая -
